วัดชลอ เป็นวัดเก่าแก่ตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนปลาย สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นราว พ.ศ. 2275 ในรัชสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ตั้งอยู่ริมคลองบางกอกน้อยตอนเหนือ หรือ เดิมเรียกว่า คลองลัดบางกรวย ที่เชื่อมต่อกับคลองอ้อมนนท์และคลองบางกรวยซึ่งขุดขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2081  ในรัชสมัยสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ แห่งกรุงศรีอยุธยา

          บริเวณที่ตั้งของวัดชลอเป็นโค้งน้ำที่ไหลเชี่ยว และเป็นทางแยก จึงมักมีอุบัติเหตุเรือล่มและมีคนจมน้ำเสียชีวิตอยู่เสมอ จนมีตำนานเล่าว่า เมื่อพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศเสด็จพระราชดำเนินทางชลมารคผ่านคลองลัดบางกรวย ทรงทอดพระเนตรเห็นว่าบริเวณนี้น่าจะสร้างวัด เพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวบ้าน รวมถึงเป็นจุดสังเกตให้คนเรือได้ลดความเร็วและใช้ความระมัดระวังมากยิ่งขึ้นเมื่อมาถึงบริเวณนี้ ส่วนชื่อวัดชลอนั้น สันนิษฐานว่าได้รับพระราชทานนามจากพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ไม่ก็ว่ามาจากคำว่า ช้า และ รอ คือ หยุดรอดูว่าจะมีเรือมาจากทิศไหนบ้าง และกลายเป็นชลอในที่สุด

          วัดกลาง หรือ วัดกลางบุรีรัมย์ เป็นพระอารามหลวงชั้นตรีชนิดสามัญ สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย เดิมเป็นวัดร้าง มีประวัติเล่าว่าสมัยกรุงธนบุรี เจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก (พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช – รัชกาลที่ 1) นำทัพไปปราบกบฏ และได้หยุดพักทัพที่บริเวณสระน้ำขนาดใหญ่ ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ในวัดกลางบุรีรัมย์ และโปรดเกล้าให้ยกวัดร้างเป็นวัดมีพระสงฆ์ให้ชื่อว่า “วัดแปะใหญ่” ต่อมาในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) ได้เปลี่ยนชื่อเป็น “วัดกลาง” และได้ยกฐานะเป็นพระอารามหลวงแห่งแรกของบุรีรัมย์เมื่อ พ.ศ. 2533

          บริเวณวัดยังมี สระสิงโต เป็นสระน้ำโบราณ ที่มีร่องรอยอารยธรรมขอม เชื่อว่าเป็นสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งได้ใช้ทูลเกล้าฯ ถวายในพระราชพิธีถือน้ำพิพัฒน์สัตยา เมื่อครั้งมีพระราชพิธีเฉลิมพระชนมพรรษาพระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ครบ 5 รอบ วันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2530

          วัดญาณเวศกวัน เป็นวัดราษฎร์ ตั้งอยู่ที่ ต.บางกระทึก อ.สามพราน จ.นครปฐม ถัดจาก ด้านหลังพุทธมณฑลเพียง 100 เมตร เริ่มจากการเป็นสำนักสงฆ์ สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2532 และจัดตั้งเป็นวัดในปี พ.ศ. 2537 สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย มี สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) เป็นเจ้าอาวาสองค์แรกจนถึงปัจจุบัน ด้วยคุณูปการด้านการเผยแพร่หลักธรรมพระพุทธศาสนา ทั้งการบรรยายและผ่านสื่อต่าง ๆ มากมาย ท่านจึงได้รับพระราชทานสถาปนาเป็น สมเด็จพระราชาคณะชั้นสุพรรณบัฏ ซึ่งเป็นสมเด็จพระราชาคณะรูปที่ 2 ที่อยู่นอกพระนคร (รูปแรก คือ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (พุก) วัดศาลาปูน พระนครศรีอยุธยา ในสมัยรัชกาลที่ 5)

          วัดญาณเวศกวัน มีบรรยากาศไม่เหมือนวัดทั่วไป ภายนอกรอบรั้วปลูกไม้เลื้อยปกคลุม ภายในวัดรายล้อมด้วยต้นไม้น้อยใหญ่จนเป็นป่าขนาดย่อม สิ่งปลูกสร้างภายในวัดไม่มากนัก หลัก ๆ ประกอบด้วย

          พระอุโบสถ 2 ชั้น สีขาว ชั้นล่างโปร่งคล้ายใต้ถุน ใช้เป็นที่ประชุมจัดกิจกรรม ชั้นบนประดิษฐานพระประธาน นามว่า พระพุทธประธานญาณเวศกวโนดม หน้าตักกว้าง 59 นิ้ว ประดิษฐานและทำพิธีสมโภชเสร็จสิ้นเมื่อวันที่ 17 มกราคม 2542 ลักษณะของพระอุโบสถเรียบง่ายสะอาดตา ใช้สำหรับประกอบพิธีสงฆ์

         หลวงพ่อใหญ่ วัดบูรพาภิราม ต.ในเมือง อ.เมืองร้อยเอ็ด จ.ร้อยเอ็ด

         วัดบูรพาภิรามสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2456 เดิมชื่อ วัดหัวรอ ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อมาเป็น วัดบูรพาภิราม เพราะตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของคูรอบเมืองร้อยเอ็ด

         ภายในวัดประดิษฐาน พระพุทธรัตนมงคลมหามุนี หรือ หลวงพ่อใหญ่ สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2516 พระพุทธรูปปางประทานพร สร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็กสูง 67 เมตร 85 เซนติเมตร นับได้ว่า เป็นพระพุทธรูปางประทานพรที่สูงที่สุดในประเทศไทย ซึ่งเชื่อกันว่า หากใครได้มากราบไหว้ จะได้อานิสงส์สูงเทียมเท่านภา ไม่ว่าทำการสิ่งใดก็จะสำเร็จสมปรารถนาด้วยประการทั้งปวง

           นอกจากนี้ ใต้ฐานของพระพุทธรัตนมงคลมหามุนี ได้จัดแบ่งเป็นพิพิธภัณฑ์หลากหลายห้อง และ ด้านหลังองค์ยังบรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่อัญเชิญมาจากประเทศอินเดียอีกด้วย